Oğlum Go öğrenmişti. Tipik bir Go oyuncusu gibi hayata biraz farklı bakan, farklı okuyabilen, meraklı, zeki bir çocuğun, bu meleke ve yetilerini tatmin edebileceği bir ortam lüzumu üzerine İstanbul Go Okulu’na Ufuk Emre’yi götürmemiz vacip oldu. Mevcut potansiyelini geliştirmek dışında en önemli 2 kazanımı; çocuklar, ergenler ve gençlerde daha belirgin ancak erişkinlerde de gördüğümüz stratejinin, hayatı idamenin, problem çözmenin olmazsa olmazı teenni ile düşünme, sabırla ilgili meselelere yardımcı olması ve kendi kafasında insanlarla tanışıp bir sosyal network oluşturması oldu.

Gün’ün Go öğrenirken sadece bir oyun öğrendiğini düşünmüyorum. Go aynı zamanda bir hayat ve davranış tarzı. Oyunun ve sizin öğrettiklerinizin hayatın geneline yansıyan davranışlar edinmelerini, kişiliklerinin gelişmesini sağladı. Ayrıca Go nedeniyle bulundukları ortamlar kendilerine güvenlerini kazanmalarını ve birey olduklarını anlamalarını sağladı.

Arda Go sayesinde en çok kaybetmeyi öğrendi ve bence bu öğrenmenin ve gelişmenin önünü açan en önemli kazanım. Basketbol oynarken attığı top fileye girmediği için kendini yere atıp ağlayan, oyunu terk eden çocuk, bugün turnuvada maçı kaybettiği halde sonucu bana bildirmeden arkadaşının omzuna elini atıp oyun oynamaya giden biri haline geldi. Sabrı ve konsantrasyonu çok arttı.

Oğuz duygusal bir çocuk olduğu için yenilmeyi kabullenemiyor, çok üzülüyordu. Go sayesinde, yenilmenin bir başarısızlık olmadığını, rakibinden öğrenilecek taktikler olduğunu, karşısındaki kişilerden büyük diye korkmaması ve küçük diye hafife almaması gerektiğini, önemli olanın zamanı hızlı kullanmak olmadığını, acele etmemesini, zamanını dikkatli kullanmasını öğrendi. Go’yu sadece çocuklara değil her yaştaki insana öneririm. Bence zaman kullanımı konusunda problemi olan, dikkat sorunu yaşayan, yalnızlık çeken kişiler için birebir ilaçtır Go.