Çocuklarımızla Ne Kadar Zaman Geçirmeliyiz?

Ebeveynler, özellikle de girişimci ebeveynler, çocuklarıyla gerçekten yeterince zaman geçiriyor mu?

Bu bir tür puan çizelgesi haline geldi ve çocuklarımızla geçirdiğimiz zaman miktarına göre ebeveynlikte ne kadar iyi olduğumuz konusunda kendimizi haklı çıkarmaya çalışıyoruz.

Ancak nicelik niteliğe eşit değildir. Çocuk, telefonunuzu her on dakikada bir kurcaladığınız bir öğleden sonraya kıyasla, tamamen kendinizi verdiğiniz bir masa oyununda sizinle beraber 20 dakika geçirmeyi tercih eder.

Kendi çocukluk anılarınızı düşünün. Ebeveynlerinizin/bakıcılarınızın, onlarla konuşmaya çalıştığınız her seferinde hı-hı diye mırıldanıp gazetelerine amaçsızca baktıkları günleri mi hatırlıyorsunuz yoksa annenizle Barbie oynamak veya sakız çıkartması toplamak gibi küçük anıları mı?

O halde neden sanki zamanımızı daha uzun süre harcamak bize daha büyük bir ebeveynlik başarısı kazandıracakmış gibi saatlerimizi daha verimsiz harcayıp, kendimizi bu kadar strese sokuyoruz?

Çocuklarımızla geçirdiğimiz zaman ile onların dünya barışını seven insanlar olarak nasıl geliştikleri arasında elbette bir ilişki vardır, ancak kendimize karşı dürüst olalım, bu *sadece* zamanla ilgili değildir.

Ne kadar çok birlikte zaman o kadar iyi midir?

Amerikalı ebeveynler üzerinde yapılan araştırmada, 3 ila 11 yaş arasındaki çocukların ebeveynleri ile geçirdikleri zamanın, çocukların nasıl geliştiğiyle ilgili hiçbir ilişki olmadığı ortaya koymuştur. (Kaynak: Amerikan Evlilik ve Aile Dergisi.)

Çalışma, çocuklarınızla vakit geçirmenin aslında çocuklarınız için zararlı olduğu önemli bir durum da buldu; bunlar da yorgun, stresli, suçlu ve endişeli olduğunuz zamanlardır. Dolayısıyla, bu durumdayken ebeveynlik görevlerinizi bir kenara bırakıp (bir arkadaşınızı, annenizi, kocanızı ya da bir bakıcıyı çağırıp) kendinize zaman ayırmak en iyisidir.

Birincil bakıcı olarak kişisel öz bakım, bir gün içerisindeki her şeyi planlamaktan çok daha önemlidir. Evde kalan anneler, evde kaldıkları için biraz gevşeklik gösterirler, ancak çok az veya hiç mola vermeden 7/24 çalışırlar. Ve yorgun/hasta olduklarında ya da sadece bir molaya ihtiyaç duyduklarında, o kahrolası molayı hak ediyorlar, yoksa herkes çıldırabilir. Haftada 10 saatlik ‘aile zamanınız’, dahi çocuklarını evde eğiten ve görünüşte mükemmel bir hayat yaşayan anne arkadaşınızla asla kıyaslanmamalıdır. Onun da kendi zorlukları vardır ve muhtemelen bazılarını duymak bile istemezsiniz (yeni doğan bebeği yüzünden hiç uyumaması gibi).

Aileler ve Çalışma Enstitüsü başkanı ve Mind in the Making kitabının yazarı Ellen Galinsky, bin aileyle yaptığı bir ankette çocuklara “Anne babanızla ilgili bir dilek hakkınız olsaydı, bu ne olurdu?” diye sordu. Çoğu ebeveyn, çocuklarının kendileriyle daha fazla vakit geçirmek isteyeceğini tahmin etmiştir. Yanıldılar. Çocukların bir numaralı dileği, ebeveynlerinin daha az yorgun ve daha az stresli olmasıydı.

Çocukların bir numaralı dileği, ebeveynlerinin daha az yorgun ve daha az stresli olmasıydı.

Ahh, tüm bunların nasıl bir araya geldiğini görüyor musunuz?

Peki o zaman, çocuklarımızla gerçekten ne kadar zaman geçirmemiz gerekiyor? Cevap: her şey duruma bağlı.

Bu soruyu Facebook’ta sordum ve çoğu ebeveyn hafta boyunca her gün 2-4 saatin kendilerine iyi geldiğini söyledi. Çok daha fazlası onları bunaltıyor, çok daha azı ise çocuklarını özlemelerine neden oluyor. Yaşları ilerledikçe ve çocukları kendi hayatlarını kurmaya başladıkça bu durum elbette değişiyor, ancak geçirilen zamanın kalitesi hala önemli.

Hepimiz çocuklarımızı farklı değerlere, kültürlere, inançlara, dinlere, mahallelere, şehirlere, ülkelere göre yetiştiriyoruz ve bu yüzden herkese uyan tek bir beden yok. Bazı ebeveynler küçük çocuklarını neredeyse hiç görmezken, diğerleri 7/24 onlarla vakit geçiriyor. Dolayısıyla bu düşünce, bu yazıda paylaşılan araştırmalara dayanarak ne yapmanız gerektiğine dayandırılmamalıdır. Bu yazı dinlenme, iyileşme, ruh sağlığı ve aklı başında kalmak içindir. Ebeveynlikle işinizi bir arada yürütmeyi nasıl başarıyorsunuz? Ailenizle sevgi deponuzu gerçekten dolduracak kaliteli zamanı nasıl bulursunuz? İşte aradığımız şey bu.

Şimdi bunu parçalara ayırmaya başlayalım.

Niceliğe karşı nitelik efsanesi

Bu, çocuklarımızla geçirdiğimiz zamanın önemli olmadığı anlamına gelmiyor, önemli! Çocuklarımızla geçirdiğimiz kaliteli zamanın (kitap okumak, spor yapmak, birlikte yemeğe oturmak, birlikte meditasyon yapmak gibi) onlar için yaşam boyu inanılmaz sonuçları olduğunu gösteren birçok çalışma var. Ayrıca, bir ebeveynin çocuklarıyla sürekli olarak nasıl etkileşim kurduğu (sıcaklık, ilgi, empati) karakter gelişimlerinde büyük rol oynar.

Derin bir bağ, en belirgin olmayan zamanlarda kurulabilir. UCLA’da 2007 yılında yapılan bir araştırmaya göre “aile yaşamının sessiz, arada kalan anları, aile bağlarının kurulmasında en az uydurma aile zamanları kadar işe yaramaktadır.” MacLellan araştırmacılardan alıntı yapmaya devam ediyor: “Günlük faaliyetler (ev işleri ya da ayak işleri gibi) ailelere kaliteli anlar, ebeveynlerin ‘kaliteli zaman’dan beklediği önemli ilişki kurma işlevlerine hizmet eden planlanmamış, yapılandırılmamış sosyal etkileşim örnekleri sağlayabilir.”

Zamanı zorlamayın, sadece zaten onlarla geçirdiğiniz zamanı değerlendirin. Örneğin bu sabah, 5 yaşındaki çocuğuma çamaşır yıkamayı öğretmek için (nihayet) birkaç ekstra dakika daha harcadım. Çamaşır makinesini birlikte doldurduk, deterjanı birlikte döktük ve düğmelere birlikte bastık. Normalde çamaşırları yıkamak için bu süreci aceleyle tamamlarken, bunu onunla iletişim kurmak için bir fırsat olarak gördüm. Kıkırdadık ve kurutucuyu boşaltırken ortalığı biraz dağıttık ama buna değdi. Sabahın geri kalanında ruh halimizi düzeltti. Artık sadece çamaşırlar yıkanmış ve Noah nasıl yıkayacağını öğrenmiş olmakla kalmıyor, aynı zamanda bir görevin üstesinden koşturmadan samimi bir beş dakikayı da birlikte paylaşıyoruz.

Gelir ve eğitim seviyesi en büyük etkiye sahip

Çocuklarımızla ne kadar zaman geçirmeliyiz yerine nasıl nitelikli zaman geçirebiliriz sorusu daha doğru olabilir mi?

Bir annenin geliri ve eğitim düzeyi, çocuğunun gelecekteki başarısıyla en güçlü şekilde ilişkilidir. Dolayısıyla, aynı zamanda anne olan kadın girişimcilere baktığımızda, onlara verebileceğimiz en iyi desteğin işlerinde başarılı olmalarına yardımcı olmak olduğunu görüyoruz. Bu, çocuklarına onlar için bakmak, onlara çok ihtiyaç duydukları iş tavsiyelerini vermek, onlara yeni müşteriler yönlendirmek ve hatta zamanlarının değerini daha iyi anlamalarına yardımcı olmak anlamına gelebilir (onlara dışarıdan yardım almayı öğretmek.)

Beceri setinizi geliştireceğini ve işinizin büyümesine yardımcı olacağını bildiğiniz, sonunda almak istediğiniz bir kurs varsa, şimdi onu almanın tam zamanı. Kendinizi ve işinizi rahat (başarılı olmasa da) bir gelir konumuna getirdiğinizde, daha iyi bir anne olmanıza yardımcı olacaktır. Kim bilir?

Annenin ruh sağlığı işleri değiştirir

Toronto Üniversitesi’nde sosyolog olan Melissa Milkie tarafından yapılan bir araştırma, bir annenin ruh sağlığının çocuklarının gelecekteki başarısı üzerinde en büyük etkiye sahip olduğunu ortaya koymuştur. Bundan yukarıda bahsetmiştim, ancak tekrar belirtmeme izin verin: Ruh sağlığınız (iyi bir gece uykusu almak, stresli olmamak, daha rahat ve daha az endişeli olmak) gelmiş geçmiş en iyi anne olabilmenizin 1 numaralı yoludur. Her şeyi yapmak zorunda olduğunuzu düşünmeyi bırakın. Yapmanız gerektiğini kim söylediyse yalan söylüyor (kendilerine ve size).

Kendinize sorun, erteleyebileceğim, devredebileceğim veya silebileceğim şeyler nelerdir? Ve her gün gününüzü sistematik hale getirmeye çalışın. Şimdi kulağa hoş gelmiyor ama günlük rutininizi ve sisteminizi oluşturmak için ayırdığınız zaman daha sonra fazlasıyla karşılığını verecektir.

Çocuklarımızla ne kadar zaman geçirmeliyiz?: Çok fazla, çok fazladır

Anda olmaya zorlayamayız, zorlayabiliriz ama zamanla gerçekten tam olarak “anda” olmadığınız ortaya çıkar. Ve zamanın hatırına çocuklarımızla birlikte olmak için kendimizi gerçekten zorlarsak, aslında bu kaliteli zaman fırsatını tamamen kaybederiz.

Ayrıca, ‘ara vermek büyükleri daha çok sevindirir.” Eğer içinizden bir ses biraz ara vermeniz, ebeveynlikten bir süreliğine de olsa uzaklaşmanız gerektiğini söylüyorsa, bunu yapın. Bir süreliğine yerinizi doldurması için bir arkadaşınızı ya da aile üyenizi çağırın. Ara vermekte kesinlikle utanılacak bir şey yoktur. Bir keresinde bir arkadaşımın 9 yaşındaki çocuğu doğduğundan beri annelik görevine bir gün bile ara vermediğini söylediğini duymuştum. Bundan gurur duyarak bahsetti ancak sosyal medyadaki güncellemelerini, şarap saati ve bunun ne kadar zor olduğu hakkındaki dolaylı “MOLAYA İHTİYACIM VAR!” şakalarını görmek bana başka bir hikaye anlatıyor. Ara vermemesi gerektiğini, aksi takdirde kötü bir anne olacağını düşünmeye şartlandırılmış.

Hayır, hayır tatlım.

Kötü bir anne, kendine dinlenmek ve rahatlamak için zaman tanımayan annedir. Kötü anne, başkalarıyla ilgilenmek için kendi ihtiyaçlarını aylarca, hatta yıllarca görmezden gelen annedir.

Örneğin bugün, çocuklarıma öğle yemeği için bir abur cubur öğünü paketledim! Ha ha, evet! Biz temiz beslenen-sebze tüketen aileler bazen yoldan çıkıyoruz çünkü çok fazla abartmamanın daha iyi olduğunu öğrendik. Dün yapmam gereken bir market alışverişini kaçırdım çünkü güneşin altında uzanmış kitabımı okurken uzaktan oynayan çocukları izliyordum. Evden çıkmak istemediğim için çıkmadım. Suçluluk mu? Tabii ki hayır. Bugün herkes mutlu çünkü annecik kendine biraz zaman ayırdı.

Mesele şu ki, hiçbir zaman miktarla ilgili değildir. Önemli olan niteliktir. Eğer boş bir gününüzdeyseniz, işle ilgili konular başınızı döndürüyorsa ya da yalnız kalmaya ihtiyacınız varsa, o zaman bundan yararlanın. Arkadaşım Ryan Robinson’ın dediği gibi, “Çünkü bana göre 20, 30 ya da 40 yaşına geldiklerinde, ‘babam Perşembe günü bizimle sadece 7 dakika oynadı’ demeyecekler. Hatırlayacakları şey, o 7 dakika içinde neler yaptığımız ve ne kadar eğlendikleri olacak. Benim için bu daha önemli.”

Önemli olan mikro anlardır. Bu yüzden ebeveynlik puanlarınızı yükseltmek için tüm saatlerinizi harcamanız gerektiğini düşünmeyin.

Büyük anılar küçük, tutarlı anlarda oluşur.

Kaynak: www.familyacademy.co