Çocuk Psikoterapistlerine Göre En Büyük 23 Ebeveyn Hatası

“Bazen Mola Vermesi Gerekenler Anne ve Babadır”

Ebeveynliğin en zor işlerden biri olduğu bir sır değil. Ve bir ebeveyn ne kadar bilinçli ve dikkatli olursa olsun, arada sırada hata yapması kaçınılmazdır. Her çocuk ve aile farklı olduğu için doğru ebeveynlik için bir dizi talimat olmasa da, bir ebeveynin kaçınabileceği ve kaçınması gereken belirli davranışlar vardır. En sık işlenen ebeveynlik günahlarını belirlemek için bir dizi aile uzmanıyla konuştuk. Okumaya devam edin ve kendinizi aşağıdaki davranışlardan herhangi biriyle özdeşleştiriyorsanız, kendinize çok fazla yüklenmeyin. Hata yapmakla ilgili önemli olan şey, onlardan ders çıkarmaktır. Belki de kaçınmamızın gereken 0 numaralı ebeveyn hatası mükemmel bir ebeveyn olamayacağımızı kabullenmekle aşılabilir.

1- Örnek teşkil etmemek

Bir ebeveyn, çocukları için dünyanın en iyi tavsiyelerine sahip olabilir. Başkalarına nasıl davranmaları gerektiğine dair ipuçları, zorlandıklarında nasıl davranmaları gerektiğine dair öneriler veya sigaradan uzak durmaları için içten çağrılar. Ancak çocuklarına bunları kendi davranışlarıyla göstermek yerine sadece yapmalarını söylemeleri pek bir işe yaramaz.

Houston, Teksas’taki Providential Counseling & Consulting Services, PLLC’de eğitim psikoloğu, ruh sağlığı terapisti ve ebeveyn eğitmeni olan Dr. Richelle Whittaker, “Çoğu zaman ebeveynler çocuklarına davranışı modellemek yerine ne yapmaları gerektiğini söylerler” diyor. “Ne yazık ki, çocuklar ebeveynlerinin davranışlarını, onların söylediklerini dinlemekten daha çok yansıtma eğilimindedirler. Ebeveynler çocuklarının başkalarına nazik davranmak gibi sağlıklı davranışlarda bulunmasını istiyorlarsa, onlara bu davranışları modellemelidirler.”

2- Çocuklarının savaşlarında mücadele etmek

Büyümenin önemli bir parçası, eylemlerin sonuçları olduğunu öğrenmektir. Bu, çocuğun yaptığı bir şeyin başkaları üzerinde olumsuz bir etki yarattığını veya arzu edilmeyen sonuçlara yol açtığını öğrenmesine yardımcı olur. Ancak çoğu zaman, adil olmak gerekirse, çocuklarını korumaya çalışan ebeveynler, çocuklarının savaşlarında onlar için savaşacak, sonuçlarla kendileri başa çıkacak veya çocuklarının bunlarla yüzleşmek zorunda kalmamalarına yardımcı olacak bir yol bulacaklardır.

Whittaker, “Çocuklar yetişkin olmak için büyürler ve seçimlerinin sonuçları olduğunu erkenden öğrenmeleri önemlidir” diyor. “Çoğu ebeveyn çocuklarının büyüyüp bağımsız, kendi kendine yeten yetişkinler olmasını ister, ancak bu ebeveynler çocuklarına seçimlerinin ve eylemlerinin sonuçlarıyla yüzleşmeleri için fırsat verirse gerçekleşir.”

“Çocuklar yetişkin olmak için büyürler ve seçimlerinin sonuçları olduğunu erkenden öğrenmeleri önemlidir”

3- Kaliteli zaman geçirmekten kaçınmak

Whittaker, “Çocuklar, davranışları bunu yansıtmasa bile ebeveynlerinin ilgisini isterler” diyor. “Çocuğunuzla her gün 10 ila 20 dakika kaliteli zaman geçirmenizi tavsiye ediyor. Bu, onların önemli olduklarını ve sadece onları sevdiğinizi değil, onlarla vakit geçirmekten keyif aldığınızı da bilmelerini sağlar.”

Buradaki anahtar kelime “kalitedir”. Ebeveynler bu dakikaları çocuklarına tüm dikkatlerini vererek geçirmelidir; televizyon karşısında oturarak ya da iş telefonlarıyla ilgilenirken onlara göz kulak olarak değil.

4- Teknolojinin kontrolü ele almasına izin vermek

Dijital çağda anne baba olmak…

Teknoloji, bize eğlence sağlamaktan günlük işlerimizi halletmemize yardımcı olmaya kadar hayatımızın önemli bir parçasıdır. Ancak ebeveynler çoğu zaman teknolojinin her şeyi ele geçirmesine izin verebiliyor ve çocuklarıyla geçirdikleri zamana da hükmedebiliyor.

New York ve New Jersey’de özel muayenehanesi olan psikolog Priyanka Upadhyaya, “Hepimiz oyun oynamak, Netflix izlemek ya da akıllı cihazlarımızda akılsızca gezinmek için biraz boş zaman istiyoruz” diyor. “Ancak söz konusu çocuklarınızla vakit geçirmek olduğunda, teknolojiyi dışarıda bırakmalısınız. Çeşitli aktiviteler yaparak, konuşarak ve birbirinizle bağlantı kurarak kaliteli zaman geçirerek anılar yaratın. Çocuklar onlara aldığınız son model telefonu hatırlamayacaklar. Sizinle vakit geçirdiklerinde nasıl hissettiklerini hatırlayacaklardır.”

5- Hedeflerinizi çocuklarınıza yansıtmak

Ebeveynler çocukları için en iyisini isterler, ancak bazen kendileri için “en iyi” olanın çocukları için “en iyisi” olmadığı gerçeğini unutabilirler. İster kariyer hedefleri, ister spor ve ders dışı aktiviteler, ister sosyal etkileşimler olsun, ebeveynler çocuklarına kendi isteklerini bulmaları için alan bırakmak yerine, gençliklerinde yapmak istedikleri şeyleri yapmaları için onları zorlayabilirler.

Psikoloji ve danışmanlık doktoru ve A Whole New Life kitabının yazarı Lucia Giovannini, “Genellikle çocuklarımızı bu hedeflere ulaşmada başarılı olmak için ‘ikinci şansımız’ olarak düşünmeye başlarız” diyor. “Bu durum, çocukların yapmak istedikleri ile ebeveynlerinin onlardan yapmalarını istedikleri arasında kalmalarına neden oluyor. Çocuğunuza yaşam tercihleri konusunda tavsiyelerde bulunmak istediğinizde, kendi hedeflerinizi bir kenara bırakıp onun için var olduğunuzdan emin olmak için kendinizi kontrol edin.”

6- Ya da fobileri aktarmak

Ebeveynler kendi arzularını çocuklarına yansıtabildikleri gibi, aynı şeyi korkuları için de yapabilirler. Washington, D.C.’de yaşayan psikolog Dr. Alicia Hodge, “Ebeveynler aşırı dikkat göstererek ya da belirli hayvanlardan veya yerlerden uzak durulmasını talep ederek çocuklarında istemeden de olsa korku veya endişe yaratabilirler” diyor ve ekliyor: “Çocuklar güvenlikle ilgili duyguları ve bilgileri modellemek için ebeveynlerine baktığından, aşırı tepkiler belirli nesneler veya genel olarak dünya hakkında bir korku hissi uyandırabilir.”

7- “Herkese uyan tek model” yaklaşımını kullanmak

Kaliforniya’da pediatrik psikolog ve Beyond Behaviors kitabının yazarı Mona M. Delahooke, “Çoğu zaman, destekleyici teknikler ve ortamlar hakkında çocuğun özel ihtiyaçlarına göre uyarlanıp uyarlanmadıklarını sormadan varsayımlarda bulunuyoruz” diyor. Çocuklarla başa çıkmada daha kişiselleştirilmiş bir yaklaşım benimsenmesini öneriyor: çocuğun bireysel tuhaflıklarını bulmak ve disiplin ve ödülleri bu özel ihtiyaçlara en iyi uyacak şekilde uyarlamak.

Delahooke, “Yaklaşımları kişiselleştirme fikri artık tıp alanında da popüler” diyor. “Bazı çocuklara yardımcı olsalar bile genel teknikler sunmak, duygusal ve davranışsal düzenleme konusunda zorluk yaşayan çocuklar için genellikle yetersizdir. Her çocuğun bireysel farklılıklarını anlamak, ilişkisel ve terapötik yaklaşımlarımızı uyarlamamıza yardımcı olur.”

8- Partnerlerini ihmal etmek

Ebeyvenlerin çocuklarıyla kaliteli zaman geçirmesi çokça zaman geçirmesinden daha önemli

Çocuklar bir ilişkiye özel bir katkı sağlasa da, eşler arası ilişkinin yerine geçmezler. Teksas, Flower Mound’da lisanslı evlilik ve aile terapisti olan Heidi McBain, ebeveynlerin yaptığı en yaygın hatalardan birinin “eşleriyle ilişkilerini beslemeyi unutmak ve sadece çocuklara odaklanmak” olduğunu söylüyor. Çocuğun göreceği ekstra ilgi, sağlıklı bir ebeveyn ilişkisinin çocuk üzerinde yaratacağı etkinin yanında sönük kalacaktır.

9- Yeterince “kendinize” zaman ayırmamak

McBain’e göre, bir ebeveynin çocukları için yapabileceği en iyi şeylerden biri “her gün kendilerine zaman ayırmaktır”. Bu “ben” zamanı, ebeveynlerin ebeveynlik talepleri karşısında bunalmalarını ve hayal kırıklığına uğramalarını önler. Mantığa aykırı gibi görünse de, bir ebeveynin başkalarıyla etkili bir şekilde ilgilenebilmesi için önce kendisiyle ilgilenmesi gerekir.

10- Yaş aldıkça çocuğun özgürlüğünü genişletmemek

Çoğu şey gibi, kişisel özgürlük de pratikle daha kolay idare edilebilir hale gelir. Bu nedenle çocuklara yaşları ilerledikçe daha fazla bağımsızlık alanı tanımak çok önemlidir. Kuzey Carolina, Apex’teki Saranga Comprehensive Psychiatry’nin kurucusu ve çocuk psikiyatristi Dr. Vinay Saranga, “Erken yaşlarda sınırlar koymanız anlaşılabilir olsa da, bu sınırların zamanla genişlemesine izin vermek önemlidir” diyor. Bunu yapmak başlangıçta her iki taraf için de korkuya neden olsa da, çocukların “bağımsızlıklarını yavaş yavaş inşa etmelerine” izin vermek, yetişkinlikte hepsini bir anda öğrenmelerini beklemekten daha etkilidir.

11- Anında tepki vermek

Saranga, çocuklar tepkisel oldukları için, bir anlaşmazlık sırasındaki davranışlarına “hemen tepki vermenin bazen kolay olduğunu” söylüyor. Ancak, çocukların da etkilenebilir olduğunu ve her zaman izlediklerini unutmamak önemlidir. Saranga, “endişe, öfke veya güvensizlik” tepkisi vermek yerine, “tepki vermeden önce düşünmek” için zaman ayırın ve sonuçları göz önünde bulundurun diyor.

12- Çocuklar için her şeyi yapmak

Elbette ebeveynler çocuklarının iyiliği için sorumluluk hissederler, ancak bu çocuklarının her isteğini yerine getirmek anlamına gelmemelidir. Saranga, “Onlara bir dereceye kadar yardım etmek istemek iyidir, ancak onlar için her şeyi yapmak takdiri ortadan kaldırır,” diyor ve ekliyor “gerçekten kötü beklentiler oluşturur.”

13- Çocukların hata yapmasına izin vermemek

“Her ebeveyn çocukları için en iyisini ister ve onları korumak ister” diyor Saranga. Ancak modern zamanlarda klasikleşmiş ebeveyn hatası olarak, bazen başarısız olmalarına izin vermek önemlidir. Saranga, uzun vadede, hatalarla başa çıkabilmelerini sağlamanın en iyi yolunun ve onlarla birlikte gelen bu darbelerden ve çürüklerden iyileşmenin herhangi bir hatadan sonra “tozlarını almalarına ve geri dönmelerine” izin vermek olduğunu söylüyor.

14- Çocuklarını dinlememek

Saranga, “Çocuklar çoğu zaman sadece seslerini duyurmak isterler” diyor. Bu da, söyleyeceklerini dinlemek için zaman ayırmanın, çocuklara değerli olduklarını hissettirmenin çok önemli bir parçası olduğu anlamına geliyor. Düşünceleri hoşa gitmese de, Saranga “en azından onlara zaman ayırın” diyor. Ve “eğer bir şey onları gerçekten rahatsız ediyorsa, ne kadar önemsiz görünürse görünsün ciddiye alın” çağrısında bulunuyor.

15- Bağırmak

Lisanslı bir evlilik ve aile terapisti olan Dr. Lori Whatley, “Bağırmak asla yardımcı olmaz” diyor. Sesi yükseltmek bir noktaya varmaya yardımcı olabilir gibi görünse de, bunun sadece “kaygıya neden olduğunu” belirtiyor. Mevcut anlaşmazlığı daha da kötüleştirmenin yanı sıra, “ebeveyn-çocuk ilişkisi için de hiçbir şey yapmaz.”

Eğer bir şey onları gerçekten rahatsız ediyorsa, ne kadar önemsiz görünürse görünsün ciddiye alın.

16- Mükemmellik beklemek

Mükemmel olması beklenmeyen çocuklar daha mutlu olabilir…

Whatley, “Çocuklarından mükemmellik bekleyen ebeveynler büyük hayal kırıklığına uğrayacak” diyor. “Ve bu gerçekçi bir hedef değildir” diye ekliyor. Ayrıca, bunu yapmak “çocuklarının hayal kırıklığına uğramasına ve endişelenmesine neden olabilir”, bu da onları “ebeveynin arzuladığı hedefi kaçırmak” yerine yeni şeyler denemekten kaçınmaya daha yatkın hale getirir. Sonuç olarak, çocuk kendini başarısız gibi hissetmeye başlayacak ve bu da ciddi anlamda düşük öz güvenle sonuçlanacaktır.

17- Çocuğa istediği her şeyi vermek

Saranga, “Bir çocuk sizden yeni bir oyuncak almanızı istediğinde, bunu yerine getirmek ve onu mutlu etmek isteyebilirsiniz” diyor. Arada bir bunu yapmakta bir sakınca olmasa da, “bunu düzenli bir şey haline getirmeyin” diye uyarıyor. Çocuklara istedikleri şeylerin sadece ellerine tutuşturulmasının değil, onlar için çalışmanın değerini öğretmek önemlidir.

18- Ve onların isteklerine boyun eğmek

Bir çocuk istediğini elde edemezse, genellikle dener, sonra tekrar dener ve tekrar dener ve sonsuz bir döngüyü başlatır. Ancak Whatley, ebeveynlerin sadece “bağlantı kurmaya” yardımcı olmak için taleplerine boyun eğmemelerinin önemli olduğunu söylüyor. Eğer çocuk kızgınsa, öyle olsun. Ebeveynlerin pes etmesi çocuklara “istediklerini elde etmek için maniple edebileceklerini” öğretir, diye belirtiyor.

19- Haberlerde şiddetin tartışılmaması

Lions and Tigers and Terrorists, Oh My! How to Protect Your Child in a Time of Terror kitabının yazarı M.D. Carole Lieberman, ebeveynlerin yaptığı yaygın hatalardan birinin çocuklarıyla “dünyadaki korkutucu şeyler” hakkında konuşmamak olduğunu söylüyor. Bunu “21. yüzyıl için ‘kuşlar ve arılar’ konuşması” olarak adlandırıyor. Ebeveynler çocuklarının silah şiddetiyle asla temas etmeyeceğini düşünmek isteseler de, örneğin bu, “çocuklarını korkutacağını” düşünerek “ebeveynlerin konudan kaçınmak için yaptıkları bir akıl yürütmedir”. Lieberman, bunun yerine, “bu da hayatın bir gerçeği” olduğu için konuyla ilgilenmenin iyi bir fikir olduğunu söylüyor.

20- Seks hakkında konuşamayacak kadar ürkek olmak

Lisanslı bir evlilik ve aile terapisti olan Jill Whitney, çoğu zaman bir çocuk ebeveynlerine seks hakkında soru sorduğunda, “kaygılarımıza o kadar kapılıyoruz ki onlara aradıkları bilgiyi vermiyoruz” diyor. Whitney, bu durumun çocuklara cevaplar için ebeveynlerine başvuramayacaklarını öğrettiğini, dolayısıyla daha az güvenilir kaynaklar arayacakları uyarısında bulunuyor. Buna ek olarak, eğer yanlış bir şey yaptıklarını düşünürlerse, “bedenleri veya cinsellikleri hakkında utanmaya veya mahcup olmaya başlayabilirler” diyor Whitney ve ekliyor: “ve bu utanç gelecekteki cinsel yaşamlarına müdahale edebilir.”

21- Bebek ekipmanlarına çok fazla güvenmek

New Jersey’de kurul sertifikalı bir klinik uzman ve pediatrik fizyoterapist olan Dr. Joni Redlich, bebek ekipmanlarının aşırı kullanımı nedeniyle “gelişimsel gecikmelerde, kafalarda düz noktalarda ve tortikolliste (baş eğikliği) artış” gördüğünü söylüyor. Ebeveynler çocuklarını araba koltuğundan salıncağa ve zıplama koltuğuna taşımak yerine “yerde” ya da “eski moda bir oyun parkında” zaman geçirmelerine izin vermelidir. Eğer bir ebeveyn bebek ekipmanlarını kullanma ihtiyacı hissederse, bunu idareli bir şekilde yapmasını tavsiye ediyor.

“Çocuğunuza ‘Yatma saati 19:30, istisnası yok’ diyorsanız, bunu yerine getirmeye hazır olmanız gerekir.

22- Tutarsız disiplin

Çocuklar net ve tutarlı sınırlara tepki verirler ve aynı zamanda bu sınırları ne zaman aşabileceklerini ve bundan ne zaman kurtulabileceklerini çok iyi bilirler. Bir ebeveyn çocuğuna akşam yemeğinden önce dondurma yiyemeyeceğini söylediğinde, ancak çocuk yeterince istediğinde yumuşadığında, çocuk ebeveyni mümkün olduğunca zorlamayı alışkanlık haline getirecektir.

Connecticut’ta yaşayan psikoterapist Victoria Shaw, “Çocuklar sözlerimizden çok davranışlarımızdan bir şeyler öğrenirler, bu nedenle bu ikisini uyumlu tutmamız önemlidir” diyor. “Çocuğunuza ‘Yatma saati 19:30, istisnası yok’ diyorsanız, bunu yerine getirmeye hazır olmanız gerekir. Çocuklar beklentiler tutarlı olduğunda ve ne bekleyeceklerini bildiklerinde kendilerini daha güvende hissederler.”

23- Ya da sadece kelimelerle disipline etmek

Çocuklara doğru davranışları aşılamak söz konusu olduğunda, eylemler kelimelerden çok daha fazla anlam taşır. Bu, çocuklar için doğru davranışı modelleme konusunda anlamlı olduğu gibi, çocuklara ne yapmamaları gerektiğini söylemek söz konusu olduğunda da gayet doğru bir eylemdir.

Shaw, “Ebeveynler çocuklarına öğüt vermekten kaçınmalıdır” diyor. “Çocuğunuzu disipline ederken, kelimelerinizi minimumda tutmanız önemlidir. Birkaç cümleden fazla konuşursanız çocuklarınız büyük olasılıkla sizi dinlemeyecektir.” Shaw’a göre, bir ebeveyn ne kadar çok konuşursa, çocuğun onların sözlerini yanlış yorumlaması ya da söylediklerinin müzakereye açık olduğu sonucuna varması için o kadar çok fırsat doğar. Bu nedenle açık ve tutarlı olmak ve eylemlerinizin kendileri için konuşmasına izin vermek daha iyidir.

Kaynak: https://bestlifeonline.com/worst-common-parenting-mistakes